سلام ای خورشید امید

بسم الله الرحمن الرحیم
السلام علیک یا داعی الله...
چند وقتی است واژه «دعوت» ذهنم را درگیر نموده و سبب شده تا بیشتر در این واژه تامل کنم. جرقه این تاملِ با برکت رو، بعد از زیارت حضرت علی ابن موسی الرضا(ع) و قرائت زیارت جامعه کبیره در کنار یکی از رفقا بنام م.ص.ج آغاز شد...
دعوت یعنی طلب چیزی و این که دعوت کنیم و دعوت میشویم برای طلب کردن است و این دعوت به معنای دقیق تر یعنی به سوی چیزی روی کردن و به سوی چیزی رغبت داشتن و به سوی چیزی رفتن...
در نظام رابطه ای انسان ها این اهمیت پیدا میکند که دعوت به خدا و راه خدا میکنند یا دعوت به نار می کنند. هر آنچه که غیر از دعوت به خدا باشد دعوت به نار به حساب می آید و این همان نکته ای است که اسلام عزیز می گوید قولوا لااله الا الله تفلحوا؛
حال دعوت انبیا و امامان عزیز، همگی حکایت از این دارد که رغبت و میل انسان را به سوی حقیقتی واحد دعوت کنند...
از خداوند متعال طلب میکنم که ما را نیز صاحب دعوت حسنی بنماید و از داعیان به سوی خودش قرار دهد.  و ان شاءالله خداوند همیشه پابرجایم بدارد تا که زنده ام بر موالات و محبّت و دین امامان عزیز و به اطاعت از آن داعیان الی الله موفّقم فرماید و شفاعت شان را نصیبم کند...

السلام علی الدعاه الی الله...
السلام علی ائمه الدعاه...
سلام بر امامی که فرجش را از خدا میخواهیم...
سلام بر امامی که انتظار فرجش را به قول امام خمینی(ره) از نیمه خرداد میکشیم...
به امید روزی که دهه فجرِ انتظارِ ما به پیروزی ظهور حضرت حجت(عج) برسد...
به امید روزی که نفس به نفس کار کنیم و تو آغوش اماممون آروم بگیریم...